Kategori: Şiir

Kasvetli gecede sokakta bir adam, Vuslatı görmeden yürüyor durmadan Saatte ilerliyor; Son deminde akşam. Ses seda yok;loş ışıklı bir sokak… Durmadan ilerliyor bir çift ayak! Mevsim sonbahar ve esmekte rüzgar, Adamın saçlarında ne arıyor kar? Yürüdükçe şakakta artıyor beyazlar… Kar yağıyor çılgınca durmadan! Çıkan tek ses boyalı kunduradan! Saatte ilerliyor; Korkmuyor mu bu insan? Loş ışıklar çekiliyor lambadan Seçemiyor gözlerim artık...

Sıkıldın mı? Kimsede mi yok..? Al simitini,paran varsa çayı da unutma Git Florya’ya, Denizi seyret paşa… Başka yolu yok! Hem o da yalnız biraz da sıkkın Neden mi? O da terkedilmiş Üstüne üstelik çakıl taşlarıyla dayak yemiş! Beş dakika bakılıp, geçilmiş Anlayacağın senden daha dertli… Git ona, anlat içindekileri! O dinler, kesin dinler Yalnız yalnızı...

  Yakıyor gönlümü; batmakta olan güneş Akşam vakti giriyor dünyaya, Huzur veren ezan sesi gök semada İstekle kalkıyor eller havaya… Ve battı güneş hiç doğmayacakmış gibi. Fotoğraflıyordu bu anı gencin biri Süleymaniye camiide namaz vakti Yayılmakta, müezzinin naif sesi Galata da vermeye başladı ışıkları; Eminönü’nde balık ekmek keyfi… Genç bırak elindeki makineyi! Bak dönüyor! Boğaz turundan...

Kimse anlamıyor değil mi seni? Kimse derdinle dertlenmiyor… Akla iki sual geliyor derttaş: Ya millet âma olmuş! Ya da sen kâbus görüyorsun! Şu vakit düşünelim… Millet âma olduysa elden ne gelir? Hiçbir şey gelmez. Gidelim ikinci ihtimale… Kâbus görüyorsan nolacak? İşte burda!İki sual çıkar meydana : Ya alem sağır olmuş, Duymaz çığlıklarını… Ya da sen...