Yazar: Cemal Berktaş

Siyah beyaz düşük bütçeli bir filmde, Jönü de geçtim hadi! Bir üçüncü adam rolünde… Yansısaydım o beyaz füsunlu perdeden Ve izleseydi beni 60’lı yılların genç kızları… Chevrolet araba altımda! Saçlar ise Ayhan Işık tarzında… Heyy yavrum heyy! Tee yıllar geçse sonra Saçlarımın aka boyandığı bir anda, Cemal adlı bir deli veled çıksa… Araştırsa beni antika...

Ruhum esir orta boylu kafese Muhtacım her saniye aciz nefese Bir ki üç dört!Kıt’a dur! Şimdi sükût vakti, intikâl ahirete Durak ya cehenneme yâhut cennete! Ya urgana yâhut hürriyete! Cemal BERKTAŞ

Bu sabah gene can dostumla, Namı diğer sıkıntımlayım. Sabah namazından, gece yarısına… Demlikten eksilmeyen çayımızla. Ve hiçbir zaman anlaşılmayacak bir tarzda; Sohbet, muhabbet gırla… Sen benim lafıma bakma!   Dengesizdir aşık adam… Aslında o kadar da can ciğer değiliz. Kavgalıyız hep kanlı bıçaklı Ben borçluyum, o alacaklı… Lakin o yoksa ben hiçim! Ben yoksam ona lüzum yok… İki garip...

Aynalara da küstüm! Görmek  istemiyorum kendimi… O yılgın, yıpranmış ifademi, Hayal dahi etmek istemiyorum! Zira ne zaman düşünsem ahvalimi; Hakikatler sınırlıyor beni… Halbuki ben heyecan istiyorum! Reddecekse eğer beni sevgili; Dağınık halimle reddetmeli! Sevilir miyim bilinmez… Lakin yalandan sevilmem. İşte bunu biliyorum!   Saatlere de küstüm! Hapsediyor beni zamana… Süreli her şeye karşıyım. Lanet olsun...

Kâfi midir 29 harf arzu hal etmeye? Derdini dinlettirip sonra idrak etmeye… Yok değil bilirim hem de hiç değil! Taleb etmezse bir akıl;muhakeme etmeye… Kâfi midir bir kalem hayatı aksetmeye ? Tabiatın hüsnünü çizip resmetmeye… Yok değil bilirim hem de hiç değil! Taleb etmezse bir gönül,göz neyleye? Berktaş yetmez kelamın hiçbir faniye! Geçer durmaz nehir...

Hani dost katımdan atlayıp, İntihar eden biri vardı ya! Selasını ben okumuştum… Bedenini ben yumuştum… Cemaat yok diye, Usul yerini bulsun hasebiyle, Namazını ben kıldırmıştım. Er kişi niyetine… Ve belediye görevlilerinden evvel; İlk toprağı ben atmıştım! İşte bugün, Bi toprak daha attım! Geçen gömdüğüm mevtaya… Bi fatiha daha okudum… O necis ruhuna! Ve Sığdırdım dev...

Değeceğini bilsem küseceğim herkese… Duracağım böyle suspus kaba bir eşya gibi. Bakanlar sadece dik duruşumu görecek! Ama hak ederler mi bu hali? Bu lütfa erebilirler mi? Emin değilim vallahi… Üç kuruşa beş köfte gelmez efendi! Düşünsene önemsenmişsin… Birisi sana kırılıp küsmüş! İçten içe sevinir insan yani… Lakin umut verip sevindirmek; Bilemiyorum çıkmasın benden vebali? Cemal...